4 ΗΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΑΝΕΡΓΙΑ STOP

  • press to read

  • ποδηλάτες

    press to read

  • ελεύθερη κατασκήνωση

    press to read

  • RSS αξιόλογες ειδήσεις

    • An error has occurred; the feed is probably down. Try again later.
  • Archives

απαιτουμε

1. Υποχρεωτική εφαρμογή της 4ήμερης εργάσιμης εβδομάδας για όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με αντίστοιχη ΜΕΙΩΣΗ ΑΜΟΙΒΩΝ (-20%) και απαγόρευση υπερωριών.

_

2. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας στους πάνω από 12 μήνες ανέργους και τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας όταν δεν υπάρχουν άλλες πηγές εισοδήματος.

_

3. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δωρεάν σε όλους τους ανέργους και τα εξαρτώμενα μέλη τους, χωρίς καμία απαίτηση για ελάχιστα ένσημα.

_

4. Παροχή επιδόματος στέγασης, τροφής και κίνησης σε όλους τους ανέργους με εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια.

_

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ


Αναγνωρίζουμε ότι καμία πολιτική δεν μπορεί να καλύψει βραχυ/μεσοπρόθεσμα πλήρως το τεράστιο παραγωγικό κενό της Ελληνικής οικονομίας και να δώσει δουλειά στο σημερινό επίσημο 15% (20-25% πραγματικό) των ανέργων και ημιανέργων με μπλοκάκια.
Απαιτούμε λοιπόν την ΙΣΟΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ σε εθνικό επίπεδο και έμπρακτη απόδειξη της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ μεταξύ των εργαζομένων για να μην δημιουργήσουμε κοινωνία ζούγκλα και περιθωριοποίηση του 1/3 της κοινωνίας.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.


Έχουμε συναίσθηση του ότι η κρίση στην Ελλάδα θα είναι μακροχρόνια και θα κρατήσει τουλάχιστον για 10-20 ΧΡΟΝΙΑ με τέτοια παραγωγική υποδομή που καταφέραμε να έχουμε.

Για να μην σφαχτούμε λοιπόν μεταξύ μας, οι περιθωριοποιημένοι άνεργοι των 25 ετών (και υποψήφιοι μετανάστες) και οι απελπισμένοι απολυμένοι των 45 ετών (και υποψήφιοι εγκληματίες με ελαφρυντικά) ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ το μοίρασμα της πίτας ΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ και ΤΩΡΑ όχι μετά, με τα αν και όταν.

One Response to “απαιτουμε”

  1. alwayssilent said

    Ακριβώς αυτό θέλω -μόνο που εγώ έχω σπίτι και παίρνω κι ένα ενοίκιο… Τέλος πάντων, είμαι διατεθειμένος να ρίξω λίγο το ποσοστό μου. Δυό μέρες τη βδομάδα για μένα και χαρίζω τις υπόλοιπες δύο σε όποιον έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Λοιπόν, λοιπόν, να κάνουμε και πεζοδρόμους όλο το κέντρο και να έχουμε άπειρες ώρες για βόλτες με ποδήλατα, για διάβασμα, για twitter, για διεθνή τύπο, για φιλοσοφικούς περιπάτους, για μπάνιο, για free-camping ή για να γράψουμε ένα βιβλίο, να κτίσουμε μόνοι μας κοτέτσι, να φροντίσουμε συγγενείς με alzheimer ΚΑΙ όλα αυτά, χωρίς ενοχές ότι δεν δουλεύουμε αρκετά και δεν μπορούμε να καταναλώσουμε. Αν δε… καλλιεργούμε και δικά μας λαχανικά (όπως κάνω ήδη στην ταράτσα μου), θα έχουμε την αυτονόητη πολυτέλεια μιας υγιούς διατροφής χωρίς υπερβολικό κόστος. Όμως, πόσοι ονειρεύονται να ζήσουν όπως ζω εγώ; Θα κλείσω με ένα μυστικό: τελευταία πηγαίνω κάθε απόγευμα στο Ζάππειο και κοιμάμαι μια ώρα σε ένα παγκάκι. Λατρεύω αυτή τη μια ώρα, είναι το φόρτε της ημέρας μου, οι λίγες στιγμές ευτυχίας που με φέρνουν στα ίσα μου μέσα στην πόλη. Δεν έχω δει άλλον να κάνει το ίδιο -εξαιρούνται οι άστεγοι.

Leave a comment